من آن گلبرگ مغرورم ......

من آن گلبرگ مغرورم نمیمیرم ز بی آبی

ولی بی دوست میمیرم در این مرداب تنهایی

خوش به حال آسمون........

خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگیره 

بی بهونه می باره
 

به کسی توجه نمیکنه 

از کسی خجالت نمیکشه 

می باره و می باره و می باره 

...

کاش 

کاش می شد مثل آسمون بود  

کاش می شد وقتی دلت گرفت آنقدر بباری تا
 

بالاخره آفتابی بشی 

بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده 

انگار نه انگار که غمی بوده 

همه چیز فراموشت بشه...!!! 

کاش می شد

اینقدر می باره تا آبی بشه 

زخمها.........

همه به زخمهایشان دستمال می بندند، من اما به زخمم دل بسته ام