یـکـــــــــــــــــــ فنجـــــــــــــــــــــــانـــــ سکــــــــــــــوتـــــــــــــــــــــ
یـکـــــــــــــــــــ فنجـــــــــــــــــــــــانـــــ سکــــــــــــــوتـــــــــــــــــــــ

یـکـــــــــــــــــــ فنجـــــــــــــــــــــــانـــــ سکــــــــــــــوتـــــــــــــــــــــ

دل شکسته

فرشی زدل شکسته انداخته ام... آهسته بیا شیشه به پایت نرود...

ببین که چقدر تنهایم!

در دلم چیزی دیگر شبیه حسی دیگر 

جای نگاهت را گرفته است!
 
عجیب هوایت را کردم
 
بوی نگاهت تا کوچه پشتی می آید 

سر به روی دست گذاشته ام...
 
...کیست که این گونه تنهایم گذاشته است؟
 
به سوی نفسهای سردم برگرد

هدیه ای از طرف خدا!!

آنچه بر سرمان می آید و ما به عنوان دردهای زندگی از آن یاد می کنیم شاید هدیه ای باشد از خدا  
 
که بعدها هدیه بودنش به اثبات می رسد اما چه می شود کرد که ذاتمان را با نالیدن آغاز کرده ایم از 
 
 همان هنگام تولد!!!!ا