دلم تنگ شده

دلم تنگ شده مثل کفشهای کودکیم. مثل این شعر که دیگر اندازه ات نمی شود. دیر آمدی دیر. پاهای خسته ام سالهاست تنها و برهنه می روند

یادداشت چهل و یکم

این بلاگ جدید و برای این راه انداختم که 

یادم باشه تو این زندگی  

یه وقتایی  

یه معجزه هایی رخ میده 

اونم برای اینکه  

خدا بهم یه تلنگر بزنه بگه 

اگه هیچ کس نیست 

من هستم 

یه وقتایی خودشو اینجوری نشون میده 

وبلاگمو لینک کردم  

دوست داشتید سر بزنید 

خدا منو دوست داره!! 

دوستای خوبم  

نظرا و نامه های همتون رو میخونم 

اما قدرتی برای جواب دادن نیست 

به بلاگ همتونم سر میزنم 

اما 

زندگی این روزا هیچ رنگ و بویی برام نداره 

هیچی

باید تظاهر کنم

باید تظاهر کنم حالم خوب است
راحت‌ام، راضی‌ام، رها ...
راهی نیست.
مجبورم!
باید به اعتمادِ آسوده‌ی سایه به آفتاب برگردم.