یادداشت سی و یکم

خواست خدا  

تقدیر  

و....هرچی که میشه اسمشو گذاشت 

فقط میخوام بگم  

خدا خیلی بیشتر از اون چیزی که من فکرشو میکنم دوسم داره 

با این همه گناه هنوزم منو این همه دوست داره!!  

حدود سه یا چهار روز بود که کسی یراغمو نگرفته بود منم اوضاع روحی خوبی نداشتم 

واقعا نیاز به صحبت با کسی داشتم 

چند بار رفتم سراغ گوشیم که بهش زنگ بزنم بگم آقا تنهایی یعنی این!! 

با این همه دوست هیچ کس تو این اوضاع خبری ازم خبرینمیگیره!! 

اما با هر سختی بود جلوی خودمو میگرفتم 

دیشب تصمیم گرفتم به هوای سر زدن به دانشگا یه زیارتی هم برم 

برم بشینم توحرم  

تا میتونم گریه کنم و شکایت از زمونه!! 

تمام فکرامم کرده بودم که چه چیزایی بگم  

شب حدود ساعت یازده و نیم بود که برام اس ام اس اومد  

گفتم حتما بازم تبلیغاتیه  

کسی از ما خبری نمیگیره 

 ـ یه فکر احمقانه هم دارم هنوز فکر میکنم شاید زنگ بزنه شاید اس ام اس بده میدونم خیلی احمقم - 

بعد از نیم ساعت رفتم سراغ گوشیم 

دیدم یکی از دوستامه میگه بیا فردا بریم جشنواره ورزش شهروندی 

خوش میگذره 

بهش زنگ زدم گفتم میخواستم برم دانشگاه  

گفت حالا وقت زیاده بیا بریم اینجا خیلی خوش میگذره!! 

یه ذره فکر کردم گفتم راست میگی من که بیکارم حالا یه وقت دیگه میرم 

واقعا میشه معجزه های خدا رو دید 

امروز یکی از شادترین روزام بود!! 

اونجا یه قسمتی داشت که تمام بازیهای بچگیهامون رو انجام دادیم 

باورتون نمیشه 

طناب بازی 

لی لی 

مچ اندازی 

دارت 

صندلی بازی 

یه عالمه بازی که فکرشو نمیکنید 

بسکتبال 

اسکیت 

قای سواری 

بالن سواری 

اسب سواری 

کارتینگ 

و هزار و یک بازی دیگه 

خیلی خندیدیم 

مخصوصا موقع لی لی بازی!! 

 با اینکه دیر رسیدم خونه و بابایی ناراحت بود اما خیلی خوش گذشت!! 

اینم یکی از روزایای شادم 

که خواست خدا بود و برام شادی رقم زد 

روزای شاد زیاد دارم اما حوصلم نمیکشه بنویسم 

نگران من نباشید  

به لطف معجزه های خدا روزگارم داره بهتر میشه!!