ماه من غصه چرا؟؟

ماه من غصه چرا؟؟

آسمان را بنگر، که هنوزبعد صدها شب و روزمثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر به ما می‌خندد…

یا زمینی را که،دلش از سردی شب‌های خزان نه شکست و نه گرفت!

بلکه از عاطفه لبریز شد ونفسی از سر امید کشید!

و در آغاز بهار،دشتی از یاس سپید،زیر پاهایمان ریختتا بگوید که هنوز،پر امنیت احساس خداست…

ماه من غصه چرا؟؟

تو مرا داری و من هر شب و روز،آرزویم همه خوشبختی توست…

ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخن‌ها گفتن کار آنهایی نیست که خدا را دارند.

ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی،مثل باران بارید یا دل شیشه‌ای‌ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا،چتر شادی وا کن

و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست هنوز…

او همانیست که در تارترین لحظه‌ی شب،راه نورانیِ امید نشانم می‌داد