یادداشت صد و یازدهم

ادامه ی اعصاب خوردی ها

دیشب اعصابم خیلی خورد بود

یه عالمه هم تو ترافیک موندم

دیگه ریده شد تو اعصاب ، ساعت 8 رسیدم خونه

ساعت 9 هم به زور خودمو خوابوندم چون حوصله هیچ کس و هیچ چیز رو نداشتم

صبح دیدم دوستم اس داده که فکر کنم نیام اونجا برای کار ، چون سرکارِ قبلیش هم همچین مشکلی داشت

و گفتش که دوست ندارم مشکلِ کارِ قبلیم برام پیش بیاد

حالا اون کارِ قبلی رو دوست داشت و اینکه حقوقِ بالایی هم بهش میدادن

چند ماهی تحملش کرده بود 

اینجا که دیگه هیچی ....

البته من فقط برای اینکه خونه نمونه و با مامانش زیاد کل کل نکنه بهش پیشنهاد دادم

مشکلِ کارِ فبلیش خیلی حادتر بوده

همکارش زن داشته و چندین دوستِ دختر

هرچی دوستم قهوه ایش کرده و بی محلی، دست از سرش برنداشته

دیگه ماجراهاش بماند..... که وقتی داشت میگفت این شکلی بودم

نمیدونم والا

کار، کاره

کاش بعضیها اینو میفهمیدم و با مسائلِ دیگه قاطی نمیکردن

خدا رو شکر از مدیرمون هیچی نشنیدم تا حالا با اینکه 110 تا دختر رو مدیریت میکنه

مدیرِ قبلیم هم همچین مشکلی نداشت ، البته با اون زنش مگه جرات داشت