یادداشت نود و یکم

بعد از اینکه از کارم استعفا دادم
کلی همه بهم غر زدن که کار پیدا میکردی بعد میومدی بیرون
اما به همشون گفتم: همونجوری که 1 هفته به کوب گشتم و کار پیدا کردم ، پس بازم میتونم
از فرداش دوباره شروع کردم به گشتن تو روزنامه ها
اما این دفعه فقط دنبال کارایی میگشتم که نزدیک خونمون باشه،حالا هر کاری !!
آخه به همه گفتم راهش دور بود
فقط راستشو به دوستای نزدیکم و مامانم گفتم و به شما ها
دوباره این شرکت و اون شرکت
بعد از 3 روز به خودم اومدم و به خودم گفتم : به همه گفتی راهش دور بود اما حقیقت اینه که در حدت نبود و فکر میکردی داری وقتتو تلف میکنی
تو همین فکرا بودم که از یکی از شرکتا بهم زنگ زدن و گفتن بیا برای مصاحبه
گفتم : میرم اما آخریشه
رفتم و مدیر کلی صحبت کرد ، کلی سوالو ....
گفت :حیفه ،من نمیگم خوب نیستی ،تمام شرایطه منو داری اما خودت تو این شغل ارضا نمیشه
گفتم : واقعیت اینه که این آخرین جایی که اومدم
بعد از اینم فقط به رشته ی خودم فکر میکنم
گفت : بهت قول نمیدم اما شاید یه فکری برات کردم و تو قسمتای دیگه مشغول شدی
خداحافظی کردیم و من اومدم خونه
تصمیم گرفتم اطلاعاتمو تو رشته ی خودم ببرم بالا
به قول یگانه جونی دستم پر باشه و بگم اینم

حالا همش دارم میخونم ، کلاس میرم .... مغزم پرشده از حجم زیاد اطلاعات

ناراحت نیستم ، اصلا

بیشتر آرامش دارم تازه

تا ببینم چی میشه

راستی
دیروز از همون شرکت زنگ زدن
خدایی شرکت خوبی بود
ولی گفتم : شرمنده دیگه به این کارا فکر نمیکنم ، فقط رشته ی خودم
امیدوارم اشتباه نکرده باشم  و همه چی درست شه