یادداشت هفتاد و دوم

 

من و بابایی سه روزی با هم تنهاییم و این یه اتفاقه مهمه میدونید چرا؟؟؟ 

. 

. 

. 

چون به قول مامانی،من و بابایی مثل دو تا بچه پشت سر هم میباشیم  

تا آخرین لحظه که مامانی داشت خداحافظی میکرد در حال کل کل بودیم    

همدیگه رو خیلی دوست داریما منکه عاشقه باباییم .... اونو نمیدونم حالا

تا حالا که به خیر گذشته  

ولی گردوندن خونه کار خیلی سختیه هاااااااااااااااا همین غذا درست کردن کلی وقتمو گرفت  

اما چه قیمه ای شده بود جای همگی خالی مخصوصا داداشی که خیلی دوست داره 

   

امروز سوار تاکسی شدم  

راننده از اون آدمایی بود که یه بند حرف میزد 

منم اصلا توجهی نمیکردم  

این آخراش داشت از بچه محلاشون میگفت که همه معتاد شدن   

یهو گفت:آبجی این چیزا آخر و عاقبت نداره  

همه چیزمو گرفت 

مادرمو گرفت

جمعه که میشد 

 میرفتم سبزی میگرفتم  

مامانم آبگوشت میذاشت با سبزی 

الان یه ساندویچم که میخوام بخورم، یاد مامانم که میفتم، از گلوم پایین نمیره

 هیچی دست پخت مامانم نمیشه  

همین جا بود که میخواستم پیاده شم  

ازم کرایه هم نگرفت گفت: یه فاتحه برا مامانم بخون 

    

همه شکلکاش پرید .....