یادداشت شصت و یکم

یه یادداشت نوشتم هر روز یه چیزی بهش اضافه میکنم 

معلوم نشد بالاخره یادداشته منه یا یادداشت دیگران 

وای چقدر این  یادداشتهای من  زیاد شده ها  

بگذریم  

یه  چند وقتیه یادداشت جدید نذاشتم 

نه به اون وقتا که دقیقه ای یادداشت میذاشتم نه به الان 

راستش اینه که   

مینویسم اما پاکشون میکنم 

فکر کنم این اسم وبلاگ روی روحیه خودم هم تآثیر گذاشته 

یه فنجون سکوت رو سر کشیدم 

سرم پر از حرف نگفته است 

پر از یادداشت برای نوشتن 

اما..... 

نمیتونم بگم 

باشه برای خودم و خدا 

که نمیدونم هنوزم همین نزدیکی هاست  

یه جایی خوندم  

حرفای آدمو که همه میشنون مهم کسیه که بتونه سکوتتم بشنوه و همه حرفاتو از همین سکوت بفهمه  

و اینکه

وقتی میتوانی با سکوت حرف بزنی ، بر پایه های لغزان واژه ها تکیه نکن

  

یادداشتهای دیگران

کاش همان کودکی بودیم که حرف هایش را از نگاهش می توان خواند
اما اکنون اگر
فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد و …
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم .
آری ،
سکوت پُر
بهتر از فریاد تو خالی ست !
دنیا را ببین 

 

یه سوالی میخوام به این پست اضافه کنم 

چقدر به این جمله اعتقاد دارید؟؟ 

افلاطون میگه هر وقت نتونستی کسی رو فراموش کنی
بدون هنوز تو خاطرش هستی ...