♥حس زندگی♥

افسانه بود، عمری که گذشت !!

ساعت ها راه می روم...
روی ریل های گذشته ام...
برای همه ی روزهای رفته ی عمرم
شمعی روشن می کنم...
برای گاهی لبخند اش...... 

بغض اش
گریه اش
بی رحمی هایش
یادآوری میکنم من، همه شان را
چند شمع روشن کردم؟؟؟
نمی دانم!!!
انگار این راه، تمام نمی شود هر چه میروم...
تنها صدایی که می شنوم
این است:
افسانه بود، عمری که گذشت !! 

؟؟؟

از خدا پرسیدم دوست دارید بندگانتان چه بیاموزند؟
گفت: "بیاموزند که آنها نمی توانند کسی را وادار کنند، عاشقشان باشد" "بیاموزند که انسانهایی هستند که آنها را دوست دارند اما نمی دانند که چگونه عشقشان را ابراز کنند..."